Peter van der Poel nam de afgelopen jaren twee bedrijven over: dat van zijn ouders én schoonouders. Mede hierdoor verschoof het experimenteren met precisietechnieken meer naar de achtergrond. ‘Ik heb veel geleerd van mijn NPPL-tijd, maar ik ben wel terughoudender geworden in het doen van grote investeringen in precisietechnieken.’

Op een steenworp afstand van industrie- en havengebied Botlek en Rotterdam ligt het bedrijf van Peter van der Poel. Midden in de polders van het eiland Voorne-Putten, in een oase van rust. ‘Door deze ligging is de druk op grond in dit gebied enorm hoog’, vertelt Van der Poel. ‘De industrie wil uitbreiden, er is meer ruimte nodig voor natuur en ook woningbouw rukt op. Het is een uitdaging om binnen dit speelveld nog voldoende grond onder je bedrijf te houden.’ Desondanks wist de ondernemer in de afgelopen jaren een bedrijf met voldoende schaalgrootte te realiseren. Hij nam samen met zijn vrouw Rosalinda het bedrijf van zijn ouders en schoonouders over. Zijn ouders hadden een akkerbouwbedrijf in Tinte, op het eiland Voorne, en zijn schoonouders runden een bedrijf in Abbenbroek op Putten. Peter: ‘Het ene bedrijf omvatte zo’n zestig hectare, het andere circa zeventig hectare. In de loop der jaren gingen beide bedrijven al steeds meer samenwerken. Tien jaar geleden begonnen we met de overname. Om aanspraak te kunnen maken op opvolgersregelingen, kun je niet beide bedrijven in één keer overnemen. Daarom begonnen we met het bedrijf van mijn schoonouders, later volgde het akkerbouwbedrijf van mijn ouders. Het kostte veel tijd en energie om dit allemaal goed te regelen. Pas een jaar geleden was alles in kannen en kruiken.’

De nieuwe haspel is uitgerust met een Raindancer-systeem. Hiermee hoopt de akkerbouwer preciezer te kunnen beregenen en water te besparen, onder meer doordat geen water meer buiten de perceelsgrenzen terechtkomt. Als dit goed werkt, wil hij ook een tweede haspel uitrusten met dit systeem.

Risicospreiding

Volgens Van der Poel was het de inspanning echter meer dan waard. ‘We hebben nu een akkerbouwbedrijf met een gezonde omvang waarmee we naar de toekomst toe vooruit kunnen. Zonder de overnames hadden we deze schaalgrootte nooit kunnen realiseren. En het feit dat wij zowel grond hebben op Voorne als op Putten zorgt voor risicospreiding. Omdat de grondsoort verschilt, maar ook omdat er bijvoorbeeld nooit op beide plekken tegelijkertijd hagel valt.’ Ook het loonbedrijf dat Van der Poel runt naast zijn akkerbouwbedrijf, zorgt voor spreiding van risico’s. ‘Daardoor kunnen we onze medewerkers jaarrond werk bieden. Naast het agrarisch loonwerk (we zijn gespecialiseerd in het strooien van vaste mest) zijn we actief in de grond-, weg- en waterbouw.’

Van der Poel bouwde afgelopen jaar een nieuwe machineloods plus uien- en aardappelbewaring. Op de loods liggen 660 zonnepanelen. De opgewekte stroom zet hij in op het eigen bedrijf en wordt teruggeleverd aan het net. In de loods kunnen 900 ton aardappelen en 400 kisten met uien worden opgeslagen. Van der Poel bewaart zijn uien in kisten, omdat hij deze gespreid afzet.

Machine als bottleneck

De akkerbouwer was tussen 2017 en 2021 deelnemer aan de Nationale Proeftuin Precisielandbouw (NPPL). ‘Ik zag hierin kansen om mijn bedrijfsvoering te optimaliseren’, licht hij zijn deelname toe. Van der Poel hoopte via het project onder meer de rijpaden op zijn percelen te kunnen optimaliseren, om zo extra teeltoppervlak te vergaren. ‘Helaas zijn we hier niet echt verder mee gekomen, doordat oplossingen vanuit de WUR achterwege bleven.’ Wel experimenteerde hij met het variabel planten van aardappelen, met als doel de opbrengsten te verhogen.

‘Het is een uitdaging om voldoende grond onder je bedrijf te houden.’

‘Een deel van ons bedrijf bestaat uit lichtere gronden, een deel uit zwaardere percelen. Op zwaardere grond groeien de aardappelen makkelijker en kun je dus kiezen voor een kleinere pootafstand, wat zorgt voor meer opbrengst. Wij hadden toen net een nieuwe pootmachine aangeschaft waarmee variabel planten mogelijk moest zijn. Maar dat viel tegen; we kregen ‘m niet aan de gang. Met behulp van een pootmachine van een collega heb ik wel wat ervaring opgedaan met variabel planten, maar uiteindelijk zijn we er niet mee doorgegaan. Ik zag het niet zitten om mijn nieuwe pootmachine meteen in te ruilen; daar zou ik te veel geld op moeten toeleggen. De machine was dus uiteindelijk de bottleneck.’

Kiemkrachtmetingen

Hierdoor, en doordat de bedrijfsovernames veel tijd en aandacht vroegen, raakte het experimenteren met precisielandbouw de laatste jaren naar de achtergrond. Dat betekent niet dat Van der Poel niets meer doet op dit vlak. ‘We laten sinds enkele jaren ons aardappelpootgoed bemonsteren om de kiemkracht te bepalen. Daar stemmen we de pootafstand op af. Dat heeft ons behoorlijk wat opgeleverd: we hebben de plantafstand weten te optimaliseren en daarmee onze opbrengst. Ik schat dat dit ons zeker vijf procent opbrengstwinst heeft opgeleverd.’ Daarnaast kocht hij onlangs een nieuwe haspel die is voorzien van een Raindancer-systeem. ‘We voeren de perceelgegevens in de portal in, waardoor de haspel nauwkeuriger kan beregenen en er geen water meer buiten de perceelsgrenzen valt. We besparen op water, ook komt dit de opbrengsten ten goede.’ De akkerbouwer schafte in de afgelopen jaren ook enkele bodemsensoren aan die hem helpen om het juiste beregeningstijdstip te bepalen. Daarbij heeft hij een veldspuit waarmee hij plaatsspecifiek bodemherbiciden kan spuiten in onder andere de zaaiuien. ‘Daarnaast schaften we onlangs een nieuwe zaaimachine aan, waarmee je variabel granen kunt zaaien. Maar die toepassing gebruiken we nog niet.’

Terughoudender

Van der Poel heeft niet meer de ambitie om voorop te lopen op het gebied van precisielandbouw. ‘Ik heb veel geleerd van mijn NPPL-tijd, het geeft je een breder blikveld. Maar ik ben wel terughoudender geworden in het doen van grote investeringen in precisietechnieken. Onder andere omdat dergelijke technieken nog volop in ontwikkeling zijn: schaf je een machine aan, dan kun deze een jaar later alweer zijn ingehaald door nieuwe ontwikkelingen. Ook zie ik bij collega’s dat de technieken niet altijd doen wat ze beloven. Ik blijf het wel volgen, maar ga alleen aan de slag met innovaties die zich reeds bewezen hebben en daadwerkelijk een verschil maken.’