‘Blown away in Wageningen’

Boeren en bestuurders van de Illinois Soybean Association brachten een week lang een bezoek aan agrarisch Nederland. Van de Boerderij van de Toekomst, WUR, floating farm tot bedrijfsbezoeken bij akkerbouwers. ‘Strokenteelt is crazy.’

Overeenkomsten en verschillen

Natuurlijk. Er zijn grote verschillen tussen de Nederlandse en Amerikaanse landbouw. De percelen zijn daar veel groter, veel minder diversiteit in gewassen… Toch viel op dat de overeenkomsten nog wel groter zijn. Ook daar zijn de akkers nog niet bezaaid met autonoom werkende voertuigen (‘investering is domweg te groot’), daar is regulering ook een issue, en ook in Amerika is arbeid een groot probleem. Bryan, akkerbouwer op een ‘acre’ van 5000 (2000 hectare)  in Illinois zegt daar over: ‘We hebben domweg niet genoeg mensen, en als we ze hebben willen ze alleen op machines rijden.’ Ook hij kan maar deels automatiseren omdat de kosten te hoog zijn. Bryan Severs : ‘Toch zal autonoom de trend gaan worden om arbeidsprobleem op te lossen. We kunnen niet anders.’ Melkveehouder (en akkerbouwer) Nick Harre is met 550 koeien (en akkerbouw voor eigen gebruik en verkoop) zelfs nog niet aan de melkrobot. ‘Zou ik er tien moeten hebben. Onbetaalbaar.’ Ook schoffelen met autonoom opererende laserrobots is in Amerika net als hier nog verre van ingeburgerd. Te duur, te complex. Over het verschil tussen de Nederlandse en Amerikaanse boer zegt Nick Harre: ‘Bijzonder om te zien dat jullie hier zoveel verschillende gewassen telen. Wij doen er twee, max drie. Fascinerend om te zien hoe elk land toch anders is.’

Strokenteelt

‘Cool’ was het meest gehoorde antwoord op het bezoek aan de floating farm, een experimenteel drijvend melkveebedrijf in Rotterdam. Maar wat ze ermee moeten is in het waterarme Illinois nog een raadsel. De Amerikanen, gewend aan veel hectares en monoculturen waren ook stomverbaasd op de Boerderij van de Toekomst in Lelystad smalle strokenteelt te zien. ‘Hoe dan?’ Het past niet in het hoofd van een Amerikaan om op de vierkante meter te acteren. Al zegt de Amerikaanse boer Steve Pitstick: ‘Het is wel goed dat jullie dit soort onderzoek doen, zodat wij weten wat wel en niet werkt.‘ Gesproken over onderzoek, zegt ‘farmer’ Nick Harre: ‘Ik was echt blown away door de Wageningen Universiteit. Ongelooflijk hoe goed en veel daar onderzocht wordt.’ Hij roemde ook de veerkracht van de Nederlandse boer in een toch moeilijk politiek klimaat. ‘De boer is hier een “easy target” heb ik de indruk.’ De Amerikanen zijn sowieso hierheen gekomen op iets op de te doen van over de politieke situatie hier inzake met name stikstof. Ze snappen er maar weinig van dat we hier geen huizen kunnen bouwen en eerst boeren moeten uitkopen om economisch verder te kunnen. Ron Kindred, boer van 1600 ‘acre’ grond (650 hectare) en chairman van de association: ‘Die stikstofdiscussie zoals die in Nederland speelt, speelt nog totaal niet in Amerika. De druk is hier zo veel groter. Maar het is wel goed om te horen hoe het er hier aan toegaat. Vroeg of laat komt die vraag er ook in Amerika.’ Ook Ron Kindred was met name verbaasd over de grote diversiteit aan gewassen hier op hele kleine percelen. ‘Interessant om te zien dat dat kennelijk toch rendabel kan.’

Automatisering

Pieter van Leeuwen Boomkamp laat onder meer de teelt van aardappelen aan de Amerikaanse bezoekers zien. In Illinois is aardappelteelt bijzaak. Een Amerikaanse boer vertelt op de akkers in Nijkerk dat hij al uitvoerig aan gewasbescherming doet middels het gebruik van een (spuit)drone. Hier nog verboden, al gaat Van Leeuwen Boomkamp wel dit najaar testen met het zaaien van een groenbemester over de maïs met een drone eind augustus. Ondanks al die verschillen, herkennen de Nederlandse en Amerikaanse boeren veel in elkaar. Machines zijn gelijk, milieu speelt overal, ziektes zijn een zorg en automatisering en arbeid zijn een issue. Hooguit op andere schaal. Een van de deelnemers aan de reis zegt: ‘Ik ben zesde generatie. Dat betekent dat je gewoon op de gezondheid van je grond moet passen. Dat zie ik in Amerika, maar ook hier. Ik denk dat het voor ons allemaal belangrijk is om veel aan educatie te doen. Te laten zien waar we mee bezig zijn als boeren.’ Ook dat was een doel van deze studietrip. Ontdekken wat er in de wereld op landbouwgebied gebeurt. Om kennis te delen. De oogst aan indrukken en input was groot. Saldo positief.