Word je volgende trekker een robot?

Is de landbouwtrekker binnenkort een museumstuk? Bram Veldhuisen, onderzoeker precisielandbouw en robots bij Wageningen University & Research denkt dat het niet zo’n vaart zal lopen, legt hij uit in deze blog.

Er zijn veel landbouwrobots te koop. Betekent dit dat je geen nieuwe trekker meer moet kopen, maar alleen nog maar robots? Ik denk van niet, want robots zijn geen een-op-een-vervanging van trekkers. Elke boer weet hoe hij een trekker in moet zetten op zijn bedrijf. Een nieuwe trekker, zelfs als deze een andere ‘kleur’ is, kost niet veel tijd om aan te wennen. Elke trekker kan min of meer hetzelfde als de andere trekker. En hoewel een nieuwe misschien een aantal mooie nieuwe functies heeft, bijvoorbeeld automatisch draaien op de kopakker, het is nog steeds een trekker en moet als een trekker bediend worden.

Een robot is een robot, geen trekker

Met een robot is dat anders.  Dat dat is geen trekker, dat is een robot. Zelfs de robots die eruit zien als een trekker, zoals het prototype van Case IH uit 2016. Met een trekker ga je naar het veld en begin je daar de bewerking. Met een robot start de bewerking al op kantoor met het maken van het routeplan voor de robot. Al op kantoor moet je aangeven welk veld je wilt bewerken, welke navigatielijn gevolgd moet worden en hoe de machine ingesteld moet worden. Vooral het laatste is uitdagend. Immers, weet je alle machine-instellingen vooraf, of stel je die normaal pas op het veld in?

Het in het veld instellen komt ook terug bij de navigatielijnen. Het overzetten van de lijnen tussen verschillende GPS-merken is bij een trekker al een uitdaging. Al is vooral de richting echt belangrijk, in het veld kun je immers de lijn altijd nog verschuiven als je ziet dat de uitlijning niet perfect is. Robots zien dat zelf niet. Dat moeten degenen die de robot bedienen zelf zien en aanpassen.

En met de instellingen? De meeste moeten niet eenmalig in het begin ingesteld worden. De omstandigheden in het veld veranderen continu, en om hier op in te spelen, moet je ook continue de instellingen aanpassen. Dit is iets dat ik nog niet gezien heb bij robots. Bij alle robots moet je vanachter een bureau het plan maken. Bij de meeste is het wel mogelijk om in het veld kleine aanpassingen te doen, maar het veranderen van de inzet of optillen van de machine vraagt altijd om een nieuw plan. Als de robot dan eenmaal begint met rijden, en je staat op het punt naar huis te gaan “want het is een autonome robot, toch?”, dan pas realiseer je dat de robot helemaal geen systeem heeft om zijn eigen bewerking te controleren.

Schoffelen lijkt eenvoudig, maar is het niet

Zo lijkt schoffelen een simpele bewerking. Als je netjes langs de rijtjes rijdt, wat kan er dan fout gaan? Eigenlijk best veel. Wat doet zelfs een onervaren chauffeur als er iets begint te stropen om de schoffels?  Hij of zij stopt en verwijdert datgene wat het stropen veroorzaakt. Maar robots zien dit niet, laat staan dat ze snappen wat ze zien. Dus de robot rijdt gewoon door. In plaats van dat je terug komt uit de kroeg met een kater, komt je terug van het veld met een kater omdat de robot doorgereden is de helft van je gewas er uitgetrokken heeft.

Dit betekent niet dat ik denk dat investeringen in robots zonde van tijd en geld zijn. Alleen moet je een robot niet kopen als directe vervanging van een trekker. Voordat je een robot koopt, moet je je afvragen hoe je die het beste in kunt zetten. Voor de komende jaren denk ik niet dat dit geen autonome robots betekent, maar juist co-bots, robots die samenwerken met een mens. Bijvoorbeeld, je rijdt zelf op een trekker om het land klaar te leggen, en een lichte robot zaait zonder bodemverdichting te veroorzaken. Of misschien wordt ook het klaarleggen gedaan door een robot en controleer je beide robots gelijktijdig.

Bram Veldhuisen is onderzoeker precisielandbouw en robots bij Wageningen University & Research